Sabah erkenden 05:30 gibi kalktık ve kahve suyu kaynatıp birer kahve içtik, 06:30 olmadan yola koyulduk. Yolda yunan bayrağını indirip, İstiklal marşı eşliğinde Türk bayrağını göndere çektik.

Kos limanı Bodrum limanına tam 8 mil, acele etmeden motorla geldik ve kıyı emniyetinin iskelesine aborda olduk. Çok güler yüzlü karşılandık, teşekkürler Kıyı Emniyeti.

Pasaport Polisi, Gümrük ve Liman başkanlığındaki işlerimiz saat on gibi bitti ve Tersan ike 15:00 karaya çıkma randevumuza yetişmek istiyoruz, hemen yola çıktık, 15:30 gibi havuza girdik bu bizim yolculuğumuzun sonu demekti, yol bitti, artık karaya çıkma zamanı.

Ben de yarın 11:45 uçağıyla İstanbul’a gidip vatani görevimi ifa edeceğim.

Şimdilik Hoşçakalın

Sabah kahvaltısını takiben biraz Kos adası yürüyüşü yapmak üzere tekneden ayrılıp sokaklar arasında yürüyüş yapıp Kos Marinaya geldik, ama her yer kapalı, biraz tekneler arası dolaştık ve tekrar tekneye dönüp botu getirecek kargocuyu aradık saat 12:00 ile 14:00 arası botu getireceklerini söylediler ve dediklerini yaptılar, botumuz ve motorumuz geldiler.

Botu şişirip güverteye aldık, motoru kokpite koyduk ve çıkış işlemleri damgalarımızı alıp, tekrar port polise gidip bize verdikleri damgalı kağıdı teslim ettik. Teknenize dönün ve limandan ayrılana kadar dışparı çıkmayın dediler, bizde bir süpermarkete uğrayıp alış veriş yapıp tekneye döndük güzel bir salata yapıp karnımızı doyurduk, sahil boyunca biraz yürüyüp yattık. Yarın Bodrum’a doğru son etabı yapmaya hazırız.

Bu sabah güneş yok, yerini şiddetli güney rüzgarına bırakmış, Rodos’tan Tilos’a doğru baş tuttuk ve yakınlaşınca bir kavança ile Knidos’a doğru devam ama ne rüzgar, gustlarda 40 knotlara yakın, Knidos Kos arası yaptığımız 11.000 mil içinde en kötü seyir idi. Şimdi rahatladı. Port Controlu aradım, liman içi sakin mi diye sordum evet gelin içerisi sakin, uygun bir yer buluruz dedi.

172 nm yol yaptık Kos Limanına bağlandık. Saat 13:00, hafif bir kayıntı sonrası önce pasaport polisine sonra port polise gidip Yunanistana giriş işlemlerimizi hallettik, biraz yürüyüş yapıp akşam yemeğini Lambros adlı et restaurantında yedik, tekneye dönüp yattık. Inşallah beklediğimiz bot yarın gelir de biz de cumartesi sabahı yola çıkarız.

Gece 01:00-04:00 nöbeti ben de idi. Motor ile seyire devam. Yarın için de hava güneyli ama zayıf, hayırlısı, az kaldı memlekete, özlem büyüdükçe büyüyor.

Dünden bugüne 145 nm ancak yapabilmişiz.

Dün gece saat 05:00 kadar full arma genova ve ana yelken ile seyir yaptık, 05:30 rüzgar 25-26 knotlara çıkınca ana yelkene bir camadan ve genova yerine de staysail açtık, daha temkinli ve az eğim ile yolumuza devam ediyoruz. Şu anda rotamız Kaş’ı gösteriyor, kabaca 200nm yolumuz var. Dünden bugüne 165 nm yol almışız. Gece 21:30 da rüzgar bitti ve genovayı kapatıp, motora geçtim.

Sabah saat 06:00 olmadan yola koyulduk, hava aydınlanmıştı ve kolaylıkla sığlıkları aşıp kanala girdik.

Kanalda 43 mil yol yaptık pilot kaptan ile, sonra pilotu uğurladık ve yolumuza devam ettik.

Ismailia Marinada tembellik ve ayda bir kere yağan yağmurun keyfini çıkarttık.

Paolo ve sevgilisi Ida bugün tekneden ayrılıyorlar, pasaportlarını perşembe sabahı marina resepsiyonuna bıraktılar vize almak için, ancak bugün öğlen gibi ayrılıyorlar, selametle. Biz de iki kişi devam edeceğiz, bana göre Hint Okyanusunda üç kişi olmak iyiydi ama dördüncü fuzuli idi, zaten bulaşık yıkamaktan başka faydası olmadı. Sinir, egoist ve aşırı bencil bir kadın idi. İyi ki ingilizce bilmiyordu, yoksa çok şey söyleyebilirdim. Paolo için üzgünüm.

Tekne temizliğine devam, kullandıkları eşyaları yıkamaya verdik, ve taxi ile 70 usd karşılığında Kahire Havaalanına gittiler.

Sabahtan teknede yapılacakları tamamladık, Andrea’yı direğe çektim ve çöl tozlarından çalışmaz olmuş rüzgar sensörünü söktü, kokpitte temizliğini yaptık ve yerine taktık.

Öğleden sonra marinadan çıkıp sensörün kalibrasyonunu yapıp tekrar marinaya döndük.

Akşam Erke Marine sahibi Hamdi Kaya beyin eski ortaklarının sekreteri bize kebap yolladı, açıkınca tekne dönen crew ile birlikte yedik. Sağolasın Hamdi Kaya. Biraz daha açıklamaya ihtiyaç var sanırım, birlikte Male, Maldivlere gelen iki crew birkaç gün önce ayrılmak istediklerini söyledikten sonra, teknede hiçbir şekilde işlere ortak olmadılar, bütün vakitlerini dışarıda marina içindeki cafe de geçirdiler ama yemek saati acıkınca tekneye dönüp ne yiyeceğiz diye soruyorlardı. Böyle tipler işte, insanı yarı yolda bırakırlar.

Bütün günümüz güneşli, güzel ve temiz bir marinada gezinti ve etrafı tanımak ile geçti. Paola ve Ida’nın tekneden ayrılmak istediklerini öğrendim, vize işleri cumartesiye kadar sürecekmiş.

Dünden kalan bazı yiyecekleri öğlen ve akşam yaptığım patates salatası ile birlikte yedik.